Signalen die kunnen wijzen op eenzaamheid kun je onderverdelen in lichamelijke, psychische, sociale en gedragssignalen. Maar iemand kan ook door bepaalde levensgebeurtenissen eenzaam worden.
Lichamelijke signalen
- Minder goede zelfzorg
- vermoeidheid
- hoofdpijn
- (spier)spanning
- minder eetlust
Psychische signalen
- negatief zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen
- gevoelens van zinloosheid en uitzichtloosheid
- gevoelens van verlatenheid
- teleurstelling, verdriet, boosheid
- verlies van vertrouwen in andere mensen
Sociale signalen
- weinig sociale contacten
- missen van sociale steun
Gedragssignalen
- weinig sociale vaardigheden
- mensen op afstand houden
- claimgedrag
- op zichzelf gericht zijn
- verslaving
Levensgebeurtenissen
- overlijden van een naaste
- scheiding
- ziekte of beperking (van iemand zelf of een naaste)
- verhuizing, migratie of nieuwe woonomgeving
- verlies van baan
- financiële problemen
Zie je meerdere van deze signalen bij iemand in je omgeving? Praat er eens over met hem of haar.
Bron: Eén tegen eenzaamheid
Handig: signaleringskaart eenzaamheid
Bovenstaande informatie is ook beschikbaar als de Signaleringskaart Eenzaamheid van de rijksoverheid.
Factsheet Eenzaamheid
Meer lezen over de achtergronden van eenzaamheid? Of zoek je meer informatie over wat je als professional kunt doen als iemand eenzaam is? Lees de Factsheet Eenzaamheid.
Bron: gemeente Capelle aan den IJssel
Eén op de drie jongeren heeft te maken met eenzaamheid.
Jongeren met gezondheidsklachten, gedragsproblemen, of een lagere sociaal-economische status hebben meer risico op eenzaamheid. Ook een migratie- of LHBTI-achtergrond, beperkingen en psychische problemen kunnen dit risico vergroten.
Oorzaken en gevolgen
Eenzaamheid bij jongeren kan ontstaan door een combinatie van onder meer:
- persoonlijkheidsfactoren, zoals een laag zelfvertrouwen, verlegenheid, introversie en gebrek aan sociale en emotionele vaardigheden.
- relationele factoren, zoals het gebrek aan sociale contacten, hoge verwachtingen van sociale relaties, ontbreken van veilige hechting met ouders en familieconflicten;
- maatschappelijke factoren, zoals normen en waarden van sociale relaties, negatieve beeldvorming, pesten, uitsluiting, individualisering en armoede.
Ernstige, langdurige eenzaamheid zorgt voor grote negatieve geestelijke en lichamelijke gevolgen. Dat heeft ook effect op de motivatie voor school en kan zorgen voor een ongezonde leefstijl.
Bron: Aanpakeenzaamheid.nl
Links en websites
Volgens de rijksoverheid voelt meer dan helft van de mensen ouder dan 75 jaar zich eenzaam.
Eenzaamheid voelt niet veel anders in je jeugd of op hoge leeftijd. Maar er zijn bepaalde verschillen.
Er zijn allerlei oorzaken aan te wijzen waarom juist ouderen zich zo vaak eenzaam voelen. Belangrijke oorzaken zijn het wegvallen van partner, familie en vrienden. Daarnaast is er vaak sprake van een verminderde mobiliteit of ziekten – van iemand zelf of de partner. Sociale contacten worden vaak minder als de gezondheid achteruitgaat. Het sociale netwerk wordt ook kleiner als mensen stoppen met werken.
Senioren kunnen het gevoel hebben dat ze buiten de samenleving staan; dat ze niet meer meedoen. Ze kunnen ook daadwerkelijk niet altijd meer aan alles meedoen. Lichamelijke ongemakken zorgen ervoor dat ouderen stoppen met een sport- of muziekclub. Ze zijn steeds meer aan huis gebonden. Iemand die altijd de mensen opzocht maar opeens aan zijn stoel gebonden is, moet maar afwachten of mensen hem of haar opzoeken. Zo niet, dan zit hij of zij alleen. Zo ontstaat eenzaamheid bij ouderen in de loop van de tijd.
Meer informatie
Eenzaamheid bij ouderen (Eenzaamheid Informatie Centrum)
Vereenzaming raakt aan de kern van het menselijk bestaan en gaat ten koste van het emotionele en fysieke welzijn. Op termijn heeft eenzaamheid een negatieve invloed op de gezondheid.
Eenzaamheid draagt bij aan uiteenlopende psychische en fysieke klachten, zoals depressie, dementie, verslaving, beroertes, slaapproblemen en hart- en- vaatziekten.
Gezondheidsrisico’s
Eenzaamheid veroorzaakt gezondheidsrisico’s. Onderzoek toont aan dat eenzaamheid een fysieke uitwerking heeft: net als stress heeft het een negatieve invloed op het immuunsysteem. Met een lage weerstand ben je vatbaarder voor infecties. Ook kan eenzaamheid leiden tot depressie en een verhoogd risico op hartziekten en Alzheimer. Daarnaast kan eenzaamheid een oorzaak zijn van ongezond gedrag en slechtere zelfzorg: weinig bewegen, minder gezond eten en meer gebruik van verslavende middelen.
Bron: www.eenzaam.nl
De oorzaken van eenzaamheid zijn divers, maar zijn globaal in te delen in drie categorieën.
- Individuele oorzaken zoals persoonlijke capaciteiten en eigenschappen. Een gebrek aan sociale vaardigheden of probleemoplossend vermogen, een negatief zelfbeeld of gezondheidsproblemen kunnen een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van eenzaamheid.
- Oorzaken in veranderingen in het sociale netwerk: deze ontstaan vaak na ingrijpende gebeurtenissen of life-events, zoals echtscheiding, ontslag, nieuwe baan of opleiding, verhuizing of overlijden van dierbaren.
- Maatschappelijke oorzaken die betekenisvol contact maken belemmeren. Denk aan negatieve beeldvorming over ouderen, mensen met psychische beperkingen of migranten.
Er bestaan verschillende soorten eenzaamheid. Afhankelijk van het ervaren gemis wordt gesproken van emotionele of sociale eenzaamheid. Soms komt het tegelijk voor.
Dit onderscheid in verschillende soorten eenzaamheid is niet alleen theoretisch. Het zorgt ook voor een verschillende aanpak.
Sociale eenzaamheid draait om minder contact hebben met andere mensen dan je wenst. Denk aan het missen van kennissen, collega’s, buurtgenoten, mensen met dezelfde belangstelling, mensen om samen een hobby mee uit te voeren. Het sociaal netwerk schiet tekort.
Emotionele eenzaamheid treedt op als iemand een hechte, intieme band mist met één of meerdere personen. Meestal gaat het om de levenspartner, een familielid of een hartsvriend(in). Er is een emotionele behoefte.
Existentiële eenzaamheid
De laatste jaren wordt ook veel gesproken over existentiële eenzaamheid. Bij existentiële eenzaamheid gaat het meer over zingeving dan over je sociale contacten. Het wordt omschreven als een verloren en zwervend gevoel, geen eigen plek of rol in het leven kennen, een gevoel van zinloosheid.
Eenzaamheid wordt gedefinieerd als ‘het subjectief ervaren van een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan (kwaliteit van) bepaalde sociale relaties.
Misschien heeft iemand minder sociale contacten dan hij of zij zou willen. Of de kwaliteit van hun relaties is anders dan gewenst. In deze definitie van eenzaamheid staan sociale relaties en de kwaliteit ervan centraal. Het is een gemis aan betekenisvolle contacten.
Eenzaamheid gaat gepaard met kenmerken als gevoelens van leegte, verdriet, angst en zinloosheid en met lichamelijke of psychische klachten.